تأثیر روش آموزش هم شاگردی بر مهارت‏های اجتماعی وپیشرفت تحصیلی

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر روش آموزش هم شاگردی بر مهارت‏های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی درس ریاضی، انجام شده است .روش: نمونه پژوهش ٦۰ نفر از دانش‏آموزان پسر پایه دوم راهنمایی مدارس دولتی در سال تحصیلی ۸٧/۸۶ بودند که بعد از روش نمونه‏گیری به روش تصادفی خوشه‏ای چند مرحله‏ای به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند.در گروه آزمایش، روش آموزش هم شاگردی و در گروه کنترل هیچ مداخله‏ای صورت نگرفت. محتوای برنامه آموزش شامل چهار بخش کلی کتاب ریاضی سال دوم راهنمایی بود که طی دوازده جلسه به دانش‏آموزان آموزش داده شد. ابزار تحقیق در این مطالعه عبارت بودند از آزمون مهارت‏های اجتماعی و آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی معلم ساخته. یافته‏ها: نتایج نشان دادند که میانگین نمرات آزمودنی‏های گروه آموزش هم شاگردی در مقایسه با میانگین گروه کنترل در پس آزمون مربوط به ریاضی به طور معناداری بالاتر بود. همچنین میانگین نمرات مهارت‏های اجتماعی گروه آموزش هم شاگردی به طور معناداری بالاتر از گروه آموزش سنتی بود و نیز یافته‏های پژوهش نشان دادند که آموزش هم شاگردی در سه مقوله همکاری و تعاون، رفتار قاطع و همدلی مؤثر واقع شد و در مورد مقوله خویشتن‏داری بی‏تأثیر بود. نتیجه‏گیری: به کار گیری روش‏های فعال آموزشی نقش بسزایی در پیشرفت تحصیلی و مهارت‏های اجتماعی دارد.